شیرین

برای 19 سالگیم، یه مطلب پیش نویس کردم که توش مینالیدم از بزرگ شدن عدد سن‌ام و این که دیگه نمی‌تونم مسئولیت هام رو بپیچونم و رفتارهای نوجوونی رو حفظ کنم. سال بعدش دوباره اومدم بنالم که 20 سالگی عدد بزرگیه، که دیدم مطلب 19سالگی هنوز سرجاشه. سال بعد و بعدش هم همینطور. چیزی نیست که بشه ازش گریخت، پس باید پذیرفتش. مثل مَشک یا قمقمۀ آبی هست که سوراخ شده و نخ و سوزنی برای دوختنش نداریم. چه بهتر که دهنمون رو بگیریم زیرش و بنوشیم.

تولدت مبارک.