شیرین

ولی دوربین روی فیروزه ها زوم کرد و من تار بودم!

برایش می نویسم که زندگی در این سالها مثل کوره آدم سوزی میماند با این تفاوت که خاکستر نمی شوی. ادامه داری و نمیمیری. هر روز صبح به محض اینکه میفهمی همه چیز از سر گرفته شده کسی بالای سرت می ایستد، لبخند میزند و و صفحه ای فلزی روی سرت میکشد!